Gecenin Kalbi

Eski zamanlarda, ormanın derinliklerinde yaşayan bilge bir baykuş vardı. Ay her doğduğunda, bu baykuş sessizce ağaçların en yükseğine tünemiş olurdu. Onun gözleri sadece karanlığı değil, kalplerdeki sessiz çırpınışları da görürdü.

Bir gece, düşmüş bir yıldız ormanın ortasına indi. Parlaklığı geceyi bile utandıracak kadar büyüktü. Baykuş bu yıldızı kalbinin tam ortasına sakladı. Artık sıradan bir kuş değil, “Gecenin Kalbi” idi. Onun göğsünde parlayan taş, yalnız ruhlara yol gösteren, kaybolmuşlara umut olan bir işaretti.

Yüzyıllar geçti. Rivayet o ki, bu büyülü taş bir broşa dönüştü. Ve her kim bu broşu takarsa, içsel sezgisi güçlenir, karanlıkta yönünü bulur, hayatta en doğru zamanı beklemenin erdemini öğrenirmiş.