Ah Kalbim! — Hikayesi
Bazı kalpler bir bütün olarak doğmaz…
Parça parça olur, renk renk.
Her rengi bir yaşanmışlık, her çizgisi bir kırılma izi.
Ama güzellik tam da burada saklıdır.
Çünkü bu kalp, her düştüğünde yeniden toplanmış,
her acıyla biraz daha renklenmiş,
ve her ayrılıkla biraz daha kendisi olmuştur.
Zeytin yeşili bir güven kırığı…
Mürdüm rengi bir tutku…
Solgun mavi bir sessizlik…
Hepsi onun içinde barışmış, yan yana durmayı öğrenmiş.
“Ah Kalbim!”
Bir haykırış değil,
bir kabul cümlesi.
Kırık ama güçlü, dağınık ama çok güzel.
Bu broş, kalbini defalarca toplamışlara,
acıdan da ışık çıkarabilenlere adanmıştır.
Seni sen yapan her parçanla…
Ah, kalbin ne güzel!